عقل و نقل حکم می کند شخصی که عزم سفری نمود بایست زاد و تو شه ای برای سفر خود مهیا کند به قدری که در آن سفر بکار است.پس بنابراین سفر آخرت که ما را در پیش است و به هیچ وجه چاره و گریزی از آن نیست سزاوارتر است به زاد وتوشه.چنانکه روایت شده :

وقتی ابوذر غفاری قدس سره به مکه معظمه مشرف شد ، ایستاد نزد در کعبه  ندا کرد مردمی را که برای حج از اطراف عالم آمده بودند و در مسجد الحرام جمع گشته بودند .فرمود:

"ایها الناس ! منم جندب بن سکن غفاری ،منم خیر خواه و مهربان برشما ، به سوی من آیید.مردم از اطرافدور او جمع گشتند . فرمود : ای مردم ! هرگاه یکی از شما اراده کند سفر برود هر آینه از زاد و توشه برای خود برگیرد به حدی که در آن سفرلازم دارد و چاره ای از آن ندارد . پس هر گاه چنین است سفر آخرت سزاوارتر است به زاد و توشه برای آن ، پس مردیبرخاست و گفت : پس ما را راهنمایی کن ای ابوذر . فرمود : "حجی برای امور مهمه بجای آور ، روزی را برای سختی  قیامت روزه بدار ، و در تاریکی ( نیمه) شب نمازی برای ( نجات )از وحشت قبر بگذار"

و حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام در موقع ارتحال خود که جناده بن ابی امیه را موعظه فرمود اول چیزی که به او فرمود این بود :

مهیای سفر آخرت شو و توشه ی آن سفر را پیش از رسیدن اجل تحصیل نما .